यदाहं भारत आसं तदा असहमान आतपो अवर्तत। तदा गभस्तिमन्तमुद्दिश्य पद्यमेकं व्यरचि यदत्र प्रस्तूयते यतोह्यसहमानस्तापो’त्र नः भृशं बाधते। ईदृगातपो’त्रापि सोढव्यः इति कदापि न चिन्तितम्। भवतु नाम। पद्यमास्वादयाम।

(When I was in Bharatham this April-May—and for those unfamiliar, it is unbelievably hot there—I composed two verses in Arya Chandas capturing the intense heat. Now, as this country too swelters under an overwhelming heatwave, it seems fitting to share these verses on my blog. Let’s hope for cooler days ahead!)

कल्याणपुर्यां यदासं तदेदं पद्यं व्यलिखम् –

प्रणयिन्याः विकासाय क्षमा ते स्तोकदीधितिः।
प्रचण्ड आतपस्तर्हि हेतुना केन भास्कर!॥

Translation – O Sun! Your gentle light alone can coax your dear lotus to bloom; why then unleash such scorching heat?

इदं तु मया मत्कूजनपटले’पि स्थापितम्।(https://twitter.com/arabhateeyam/status/1784928305759600910?s=61&t=SCnd7i9ygoehJVB0XCVEDg)

तदनन्तरं यदा मद्रपुरीमगच्छं तदेतोप्यसहमान आतपः। भाग्यवशात् तत्र शीतवायुजनकयन्त्रमस्ति यस्मात् न तावान् तापः। मद्रपुरीतापमनुभूय मयैतत् व्यरचि-

या स्पर्धा रविवह्नयोर्मध्ये स्याद् विजयवान् निदाघेऽस्याम्‌।
तापं वीक्ष्याविशयं स आद्य इति घुष्यते प्रोच्चैः॥

Translation – Just by experiencing the scorching heat this summer,I declare the sun as the undisputed champion in the battle between Sun&fire!

साम्प्रति पुनः भारतविरामकालं स्मृत्वा “स आतपो’पि पुनः कदानुभूयते” इति चिन्तयन्ती उपविशामि। मम प्रार्थना भगवता श्रुतमिति मन्ये तदप्यर्धमेव यतोह्यत्राप्यसहमान आतपो’धुना वर्तते। हे भगवन्! किमु तव लीलायाः नास्ति कापि सीमा। मया तु भारतगमनविषये चिन्तितमुक्तं प्रार्थितं च न तु तापविषये। अस्याः भक्तायाः अनेकाः प्रार्थनाः। तासु सयादपाङ्गदृष्टिस्ते।

(Reflecting on my trip to Bharatham, I find myself missing everything, even the unbearable heat. It seems God heard part of my longing and decided to bring that intense heat here. Oh Lord, must your games be so relentless? I wasn’t missing the heat, as you well know. I have so many other requests—perhaps you could consider those instead?) :)