Alright, it’s time to put on my philosophical hat and share some wisdom in this blog post. It’s been a while since I offered advice, and since I love both reading and giving it—and hey, it’s completely free!—let’s dive in.

मन्दोप्यमन्दतामेति संसर्गेण विपश्चितः। पङ्कच्छिदः फलस्येव निकषेणाविलं पयः॥ (मालविकाग्निमित्रम् – कालिदासविरचितम्)

महाकवेः विना को वा उपदेशः ईदृशः वक्तुं शक्येत?

अर्थः – मन्दजनः अपि विवकं प्राप्नोति पण्डितजनानां संघेन। अत्र उपमा काचिदुक्ता (ननु उपमा कालिदासस्य) – यथा पङ्कस्थफलस्य विमलजलस्य प्रक्षालनेन फलं वैमल्यम् प्राप्य स्वादुशुद्धिरसं ददाति।

(Translation – Even the most ignorant person can become wise through association with the enlightened; just as a fruit covered in mud becomes clean and its juice pure when washed)

अत्र पदप्रयोगः उत्कृष्टः – मन्दः अमन्दताम् एति। Remember, गमिष्यतामुपहास्यताम्।

विपश्चिदिति पण्डितः। संसर्गः इत्युक्ते संघः(association).

पङ्कं छिनत्ति – पङ्कछिद् इति उपपदसमासः।

निकषण is a whet-stone यत् शुद्धीकर्तुं पुरा उपयुज्यते।

आविल इति विशेषणम् – शुद्धः इत्यर्थः।

So, न केवलमुत्तमविषयः परं उत्तमपदप्रयोगो’पि कविना कृतः। अद्यतनाभ्यासः समाप्तः।शुभमेव भूयात् सर्वेभ्यः।